ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ: ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ: «ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ Η ΦΟΡΜΑΛΙΣΜΟΣ; ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ, ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ & ΣΤΗΝ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ»

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Παρασκευή 22 Μαίου 2015/Ώρα:18.30-22.00
Σάββατο 23 Μαίου 2015/Ώρα:10.00-14.00

ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑΚΟΥΛΟΥΘΗΣΗΣ

Η Φροϋδική Εταιρεία Βορείου Ελλάδος, σε συνεργασία με :

- το Εργαστήριο Φιλοσοφικής Έρευνας πάνω στο Φαντασιακό, (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης),

- το Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής (Σχολή Κοινωνικών, Ανθρωπιστικών Επιστημών και Τεχνών Πανεπιστημίου Μακεδονίας) και την – G.R.A.P.P.A.F. (Ομάδα Έρευνας και Εφαρμογής των Ψυχαναλυτικών εννοιών στην Ψυχιατρική της Γαλλόφωνης Αφρικής), από το Παρίσι, διοργανώνει διημερίδα ψυχανάλυσης και φιλοσοφίας με θέμα:

«ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ή ΦΟΡΜΑΛΙΣΜΟΣ;

στην ψυχιατρική, στη φιλοσοφία και στην ψυχανάλυση»

Το θέμα της προώθησης του υποκειμένου εντάσσεται στην ευρύτερη θεματική ενότητα του Κοινωνικού Δεσμού, που μας απασχόλησε κατά τις δύο τελευταίες διημερίδες και σε συνέχεια των συνεδρίων ψυχανάλυσης και φιλοσοφίας, για την «Αναζήτηση του Υποκειμένου», με το πέρασμα μας από «το Πρωταρχικό», τους «Τρόπους Απόλαυσης», τη «Θέση του Υποκειμένου» κ.α.

Εάν θεωρήσουμε την προώθηση του υποκειμένου τον τελικό σκοπό όλων των επιστημών υγείας και της φιλοσοφίας, τίθεται το ερώτημα κατά πόσον αυτές την υπηρετούν; Με ποια κριτήρια θα το κρίνουμε αυτό;

Βεβαίως, η ψυχανάλυση θεωρείται ότι είναι μία κλινική μέθοδος, η φιλοσοφία εννοείται ότι λειτουργεί ως ελευθερία του πνεύματος του υποκειμένου και η ψυχιατρική επιχειρεί να θεραπεύσει το κάθε υποκείμενο με βάση τα κλινικά του δεδομένα.

Σε τελική, όμως, ανάλυση τίθεται το ερώτημα, η ψυχανάλυση ακολουθεί την κλινική μέθοδο ή την καταστρατηγεί με έτοιμες απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει ο αναλυόμενος;

Η ψυχιατρική κινείται ελεύθερα σύμφωνα με την κλασσική ψυχιατρική ή στη σύγχρονη μορφή της ακολουθεί μια τυποποιημένη μορφή σκέψης όπως είναι το DSM οπότε το ιδιαίτερο υποτάσσεται σε κατατάξεις και τυποποιήσεις συμπτωμάτων;

Τέλος φιλοσοφικά το υποκείμενο μπορεί να εννοηθεί μεμονωμένα χωρίς αντικείμενο και ποιο θα είναι το υποκείμενο και το αντικείμενο;

Ή θα καταφύγουμε στην έννοια της προλογικής κατάστασης του όντος όπως στο σωματοσυμβάν;

Παρότι είναι γνωστό ότι η συστηματική σκέψη σηματοδοτεί την ωρίμανση του νου, μήπως θα πρέπει να ξαναεπισκεφθεί τις πηγές της αφενός και τις εφαρμογές της αφετέρου στην κλινική πραγματικότητα του ασθενούς ή στο ερώτημα για την ελευθερία του πνεύματος και της σκέψης αφετέρου;

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ

Εγνατίας 156, Θεσσαλονίκη