Η
ίδια η προσπάθεια που κάνουμε για να θυμηθούμε κάτι, ευθύνεται που
ξεχνάμε τόσα άλλα πράγματα, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική
έρευνα, που έρχεται να φωτίσει ένα από τα μεγάλα μυστήρια:
Γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε τόσο εύκολα, από τον κωδικό πρόσβασης του παλιού υπολογιστή τους έως το όνομα ενός παλιού συμμαθητή τους;
Γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε τόσο εύκολα, από τον κωδικό πρόσβασης του παλιού υπολογιστή τους έως το όνομα ενός παλιού συμμαθητή τους;
Οι επιστήμονες πραγματοποίησαν μια σειρά από πειράματα μνήμης με μια
ομάδα 24 εθελοντών, καθώς και μαγνητική απεικόνιση του εγκεφάλου τους.
Επιστήμονες των Πανεπιστημίων Κέμπριτζ και Μπέρμιγχαμ, πραγματοποίησαν μια σειρά από πειράματα μνήμης και μαγνητικής απεικόνισης του εγκεφάλου σε 24 εθελοντές.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι κάθε φορά που προσπαθούμε να θυμηθούμε κάτι και τελικά το καταφέρνουμε, την ίδια στιγμή διαγράφεται από τον «σκληρό δίσκο» του εγκεφάλου μας κάποια άλλη, παρόμοια πληροφορία.
Οι ερευνητές αρχικά εντόπισαν τα νευρωνικά «αποτυπώματα» συγκεκριμένων αναμνήσεων κι έπειτα διαπίστωσαν ότι η ενθύμηση κάποιου πράγματος οδηγεί στην εξασθένηση της μνήμης άλλων «ανταγωνιστικών» πραγμάτων. Ουσιαστικά, ο εγκέφαλος καταπιέζει ενεργητικά παρόμοιες μνήμες, και όλη διαδικασία αποκαλείται μηχανισμός «προσαρμοστικής απώλειας μνήμης».
Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες έχουν δύο βασικές θεωρίες σχετικά με την εξασθένηση της μνήμης:
Η μία υποστηρίζει ότι οι παλαιότερες μνήμες δεν εξασθενούν, απλώς «σκεπάζονται» από νεότερες μνήμες.
Η δεύτερη υποστηρίζει πως οι παλαιότερες μνήμες όντως εξασθενούν, όταν νέες, ανταγωνιστικές μνήμες έρχονται να καταλάβουν τη θέση των πρώτων. Αυτή η νέα έρευνα φαίνεται να τεκμηριώνει τη δεύτερη θεωρία.
Το καλό είναι πως οι μνήμες που σκεπάζονται είναι παρόμοιες.
Έτσι αποκλείεται να ξεχάσουμε μια σημαντική, όμορφη ανάμνηση, εξαιτίας της προσπάθειας να θυμηθούμε κάτι πεζό, όπως τη λίστα του σούπερ μάρκετ που τελικά αφήσαμε στο σπίτι