ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ: ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΒΡΟΧΗ (EVEN THE RAIN)

 

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 21:00 μ.μ.|Εργατική Λέσχη Περιστερίου (Θηβών 227, 1ος όροφος)

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η κινηματογραφική ομάδα της Εργατικής Λέχης Περιστερίου σας προσκαλεί στην ταινία:

''Ακόμα και η Βροχή
Tambien la lluvia (2005)''

Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 21:00 στην Εργατική Λέσχη Περιστερίου (Θηβών 227, 1ος όροφος) 

-------------------------------------------------
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ιθίαρ Μπογιαΐν,
ΣΕΝΑΡΙΟ: Πολ Λάβερτι,
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Λουίς Τοσάρ, Κάρα Ελεχάλδε

Η υπόθεση

Ο Σεμπαστιάν είναι σκηνοθέτης και πηγαίνει στην Βολιβία για να γυρίσει μια ταινία με θέμα τον αληθινό Χριστόφορο Κολόμβο: τον εξερευνητή των θαλασσών που ήθελε να εκχριστιανίσει τους Ινδιάνους, είχε εμμονή με τον χρυσό κι έκανε σκλάβους τους ιθαγενείς που του αντιστάθηκαν. Στην πόλη που πραγματοποιούνται τα γυρίσματα ωστόσο, τα αποθέματα νερού πωλούνται σε μια πολυεθνική και οι ιθαγενείς καλούνται αυτή τη φορά να παλέψουν, όχι για το χρυσάφι, αλλά για το νερό.

H ταινία της Ισιάρ Μπολέιν, σε σενάριο του σταθερού σεναριογράφου του Κεν Λόουτς, Πολ Λάβερτι, αφηγείται την ιστορία ενός κινηματογραφικού συνεργείου που φτάνει στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας του 2000, για να γυρίσει μια λόου-μπάτζετ παραγωγή με θέμα την ανακάλυψη της αμερικανικής ηπείρου από τον Χριστόφορο Κολόμβο, χωρίς όμως τους μύθους που συνήθως την περιβάλλουν. Χρησιμοποιώντας τον αγαπημένο σινεφίλ μανδύα της ταινίας μέσα στην ταινία, η Ισπανίδα σκηνοθέτης  κινηματογραφεί μια ιστορία εκμετάλλευσης και εξέγερσης, συνδέοντας το θέμα του φιλμ που γυρίζεται με την ίδια την κατάσταση στην χώρα παραγωγής. Το κοινωνικό και πολιτικό φόντο της ταινίας αφορά το πραγματικό γεγονός της εξέγερσης των κατοίκων της Κοτσαμπάμπα, η οποία έμεινε στην ιστορία ως «ο πόλεμος του νερού» και για πολλούς αποτέλεσε την εναρκτήρια πράξη στη δημιουργία του κοινωνικό - πολιτικού μπλοκ που οδήγησε στην ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από το MAS του Έβο Μοράλες.

Το έργο θίγει ταυτόχρονα 2 τεράστια ζητήματα. Αυτό της ιδιωτικοποίησης ενός από τα πιο βασικά δημόσια αγαθά, του νερού, αλλά  και  αυτό της θέσης και του ρόλου της τέχνης στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Η σκηνοθετική αφήγηση καταφέρνει με μαεστρία να ενώσει αυτές τις δύο παράλληλες ιστορίες θέτοντας ταυτόχρονα το ζήτημα της ιστορίας που υπάρχει και αυτής που πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια μας. Τι είναι τελικά πιο σημαντικό οι ήρωες του χτες ή οι σύγχρονοι;  η τέχνη ή η ζωή; Το νερό ή η ταινία;