Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των σχετικών μελετών, οι αντιδράσεις των γονέων στον παιδιατρικό πόνο παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση του πόνου από τα παιδιά.
Σε 8 μελέτες βρέθηκε πως τα αυξημένα επίπεδα άγχους των γονέων που σχετίζονται με τον πόνο του παιδιού αντικατοπτρίζονται στα ίδια τα παιδιά με αποτέλεσμα να επηρεάζεται άμεσα η αντίδρασή τους σε αυτόν και να αυξάνονται οι σωματικές τους αντιδράσεις.
Επιπρόσθετα 9 μελέτες αφορούσαν τη χρήση διαφόρων μη φαρμακευτικών μεθόδων από τους γονείς. Μέθοδοι όπως η απόσπαση της προσοχής, τεχνικές χαλάρωσης αλλά και το απλό κράτημα του χεριού από τον γονέα μπορεί να ελαττώσει τον πόνο που βιώνει το παιδί.
Τέλος, 4 μελέτες αναφέρονταν στο ρόλο του νοσηλευτή ως εκπαιδευτή του γονέα για τη διαχείριση του παιδιατρικού πόνου.
Από τα αποτελέσματα των μελετών φάνηκε πως η εκπαίδευση που λαμβάνουν οι γονείς από τους νοσηλευτές είναι περιορισμένη και θα επιθυμούσαν περισσότερη συμμετοχή στη διαχείριση του πόνου του παιδιού τους.
Συμπεράσματα
Στο σύνολο των μελετών, γίνεται εμφανές πως η συμπεριφορά των παιδιών απέναντι στον πόνο και ο τρόπος με τον οποίο τον αντιμετωπίζουν επηρεάζεται σημαντικά από τους γονείς.
Η συμμετοχή των γονέων συμβάλλει στην καλύτερη διαχείριση του πόνου από τα παιδιά. Οι πιο συνήθεις τεχνικές που χρησιμοποιούν για την ανακούφισή του είναι η απόσπαση προσοχής, οι σωματικές μέθοδοι (μασάζ, ζεστά και κρύα επιθέματα), η συναισθηματική υποστήριξη του παιδιού, καθώς και η βοήθεια στις καθημερινές δραστηριότητες.
Οι παράγοντες που επηρεάζουν την επιλογή ανακουφιστικής μεθόδου από τους γονείς είναι το φύλο-ηλικία του παιδιού, αλλά και του γονέα, το αίτιο εισαγωγής στο νοσοκομείο, το μορφωτικό επίπεδο των γονέων και ο αριθμός παιδιών τους.
Επίσης, οι ίδιοι οι γονείς επιθυμούν τη συμμετοχή τους στη φροντίδα του παιδιού τους και στη διαχείριση του πόνου του. Εντούτοις, η ελλιπής εκπαίδευση των νοσηλευτών και το έλλειμμα γνώσεών τους πάνω στο συγκεκριμένο θέμα ευθύνεται για το ότι η συμμετοχή των γονέων είναι τελικά επιφανειακή και περιορισμένη.
Τέλος, η μη αποτελεσματική επικοινωνία που συχνά παρατηρείται ανάμεσα σε γονείς και νοσηλευτικό προσωπικό, μπορεί να συμβάλλει σε παράβλεψη του πόνου, έχοντας έτσι τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.
